Gedrag van de pijlgifkikker

Bron: De Pijlgifkikker, een temperamentvolle Zuid-Amerikaan, Stichting Sauria, 2005
Gedrag van de pijlgifkikker
Pijlgifkikkers zijn dagactieve dieren. Dit is mede een reden van hun felle kleuren. Die zijn een waarschuwing voor mogelijke vijanden. Het voortplantingsgedrag van pijlgifkikkers is anders dan dat van de meeste kikkersoorten.
De eieren worden op het land gelegd en niet in het water. De eieren worden in de oksels van bladeren of op bladeren gelegd en vervolgens verzorgd door het mannetje. Deze bevochtigt de eieren en transporteert na het uitkomen de larven op zijn rug naar het water. Soms zorgt het vrouwtje ook voor de eieren.

Het gedrag van de pijlgifkikker wisselt per geslacht. Er zijn sociale kikkers die goed in kleine groepen kunnen leven (Phyllobates en Epipedobaten). Van deze twee geslachten zijn de Phyllobates echte springers.
Dendrobaten leven liever in een koppeltje. Zij lopen ook liever dan dat ze springen.
Sommige soorten zijn agressief. Over het algemeen zijn bij pijlgifkikkers de mannetjes minder agressief dan de vrouwtjes. Pijlgifkikkers hebben duidelijke voorkeuren voor of afkeuren van andere dieren. Dit kan tot gevolg hebben dat dieren die in een groep gehuisvest zijn niet tot voortplanting komen.

Pijlgifkikkers maken geluid. Bij vrijwel alle soorten fluiten alleen de mannetjes, alleen bij P. terribilis fluiten de vrouwtjes ook. De kikkers fluiten overigens niet alleen maar. Ze zoemen, piepen, knerpen en tsjirpen. De geluiden worden gebruikt om vrouwtjes te lokken en om het territorium af te bakenen.